Vandaag stellen we je voor aan Peter. Hij staat vier dagen per week op de sorteerafdeling van GoudGoed Textiel.

Peter werkt bij GoudGoed textiel. Hij is gevlucht uit Nigeria en bouwt nu een nieuw leven op in Groningen

Oorspronkelijk komt Peter uit Nigeria. Hier werkte hij voor de Nigeriaanse overheid en had hij een succesvol schoonmaakbedrijf. Als christen werd er door zijn familie van hem verwacht dat hij met een christelijke vrouw zou trouwen. Maar zoals vaak het geval met de liefde, kiest die toch zijn eigen weg. Hij viel voor zijn huidige vrouw, een Moslima.

Peter kreeg te maken met enorme druk van zowel hun families als de gemeenschap, die niet wilden dat ze samen waren. In Nigeria werd het als een schande beschouwd als een vrouw met een man samenwoonde zonder getrouwd te zijn, en hun verbintenis werd als een schande gezien.

Vastbesloten om bij de vrouw te blijven van wie hij hield en om hun twee kinderen te beschermen, nam Peter de moeilijke beslissing om Nigeria te ontvluchten. Alles achterlaten – hun huis, hun vrienden, zijn bedrijf – was hartverscheurend. Hij had geen andere keuze dan zijn toevlucht te zoeken op een plek waar ze konden leven zonder angst voor vervolging.

Hun reis naar veiligheid was zwaar. Ze vlogen eerst naar Griekenland, reisden daarna voor een week naar Italië en uiteindelijk, na veel onderzoek, besloot Peter naar Ter Apel in Nederland te gaan. Bij aankomst werden ze in het vluchtelingencentrum geplaatst. Het wachten was zwaar, maar Peters optimistische karakter hield hem hoopvol. Hij wist dat als ze geduldig waren en zich aan de regels hielden, ze makkelijker door de procedure zouden komen.

Peter en zijn gezin werden verplaatst naar Groningen, waar ze hun leven opnieuw begonnen op te bouwen. Ondanks de onzekerheid van hun situatie voelden ze zich veilig en welkom. Peter begon ook met vrijwilligerswerk om overdag iets te doen te hebben. Hierom ging hij aan de slag bij de sorteerafdeling van GoudGoed Textiel. 

Hij noemt zijn collega’s vriendelijk en behulpzaam, waardoor hij zich thuis voelt. De liefde en acceptatie die zijn gezin van de Groningers ontvingen, verzachtte de pijn van het alles achter moeten laten. Zijn twee kinderen gaan hier naar school en zijn vrouw doet ook vrijwilligerswerk.

Peter denkt er vaak over na hoe anders de dingen zouden kunnen zijn als religie niet zoveel barrières zou opwerpen. Zijn ervaring deed hem geloven dat als religie uit de wereld zou worden verwijderd, veel problemen zouden verdwijnen. Toch besefte hij ook dat liefde – ware liefde – alle grenzen overstijgt, inclusief de grenzen die door religie worden gesteld. De liefde die hij deelt met zijn vrouw is sterk, een bewijs van het feit dat liefde geen grenzen kent.